Comfortabel wonen met behoud van sfeer
Waarom ze voor het vierkante kerkgebouw vielen, behoeft weinig uitleg. Een zeer karaktervol object, uniek voor deze streek en voor de tijd waarin het werd gebouwd. Met ook nog eens een gigantisch woonoppervlak. Impulsief, maar vastberaden kochten ze in 2005 'hun' kerk. Kort erop speelde de organist zijn slotakkoord en lazen de kerkelingen voor het laatst het psalmnummer dat de koster had aangegeven, op het houten psalmenbord voor in de kerk. Gitta en Maarten konden aan de slag: een kerk transformeren naar een comfortabel woonhuis. Met behoud van orgel, de serene sfeer én het psalmenbord. Dat is gelukt. Ze vallen direct op als je het monumentale pand binnenstapt.


Uniek wonen is voor doorzetters
Om niet te 'verdrinken' in de enorme ruimte, hebben Gitta en Maarten een slimme oplossing gekozen: een nieuwe woning bouwen, op de plek waar ooit de preekstoel stond. Binnen dus. Samen met een architect bedachten ze een serre-achtige constructie met een woon- en slaapverdieping. 'We wilden een behaaglijke woonplek creëren, maar wel altijd het gevoel houden dat je in een kerk zit.'
'De serrebouwer had zoiets nog nooit meegemaakt, maar heeft in onze ogen een prachtig resultaat geleverd', aldus Gitta. 'Sowieso moet je buiten kaders durven denken als je aan zo'n project begint', vult Maarten aan. 'Instanties weten niet wat ze met je aan moeten; alleen al voor de opstalverzekering moesten we hemel en aarde bewegen.'
Een hypotheek krijgen was geen makkie, maar dat is gelukt bij Florius. Alleen met veel geduld en doorzettingsvermogen wordt zo'n woonwens werkelijkheid. Maarten: 'Maar als ik dan het kerkplein oprijd en het prachtige gebouw zie, dan weet ik waarvoor we het allemaal hebben gedaan. Ik zou het zo weer doen'.
Hoog bezoekHet gebouw bleek aantrekkingskracht te hebben op meer stellen. Tijdens hun kennismakingsronde door Nederland kozen Willem-Alexander en Máxima in 2013 de Enser kerk voor een lunch met hun gasten. 'Een bijzonder moment', glundert Gitta. 'Die mensen zijn zó professioneel, en hartelijk tegelijk.' Koninklijk bezoek hebben ze daarna niet meer gehad. 'Af en toe klopt er nog wel eens een oud-Ensenaar aan voor een begrafenis. Die staat dan voor de verkeerde kerk.' Mensen die er voor het eerst zijn, reageren enthousiast. Of verbaasd: 'Wat móeten jullie met al die ruimte?' Maarten wuift die zorg inmiddels gevat weg: 'Die staat mij niet in de weg hoor!' |  |